Begeleiding voor volwassenen
Bij rouwen denkt men vaak in eerste instantie aan het verdriet na het overlijden van een dierbare (overlijden van een kind, partner, ouder, grootouder of huisdier). Maar men kan echter door vele andere oorzaken verdriet hebben. Denk maar aan verlies van werk, echtscheiding, een niet vervulde kinderwens, moeizaam ouderschap of familieleden met dementie. Zodra het verlies ons pijn doet, treedt er een rouwproces op en kan je bij mij terecht.
Rouw en verlies horen jammer genoeg bij het leven. Iedereen krijgt hier op een bepaalde manier wel mee te maken in zijn leven.
Rouwen is een heel natuurlijk proces en eindigt niet van vandaag op morgen. We hebben immers tijd nodig om afscheid te nemen van wat je dierbaar was en we moeten ons leren aanpassen aan de nieuwe situatie. We moeten leren kijken naar een nieuwe toekomst. Tegelijkertijd moeten we ook leren omgaan met allerlei verschillende emoties zoals verdriet, woede, angst en stress.
Hoelang een rouwproces duurt en hoe het verloopt is heel persoonlijk. Er bestaan immers geen regels over wat normaal is. Iedereen rouwt anders en op zijn eigen tempo. En dit is OK.
Rouwen betekent dat we het verlies moeten erkennen en dat we moeten leren omgaan met het verdriet. Jammer genoeg kunnen we niet terugkrijgen wat we verloren zijn, maar we kunnen het wel een plaats leren geven en we kunnen leren om terug zin te geven aan het leven dat veranderd is.
Wanneer het lijkt alsof het verdriet te groot is en te sterk aanwezig blijft, kan rouwbegeleiding helpen.
"Afscheid nemen is niet loslaten. Het is een andere manier van vasthouden."
Begeleiding voor kinderen
Een dierbare verliezen is een ingrijpende gebeurtenis, zeker als je nog jong bent. Ook kinderen verliezen één of meer dierbaren in hun jeugd of komen in aanraking met verliessituaties (bijvoorbeeld echtscheiding ouders). Ouders hebben meestal het gevoel dat ze hun kind moeten beschermen tegen pijnlijke gevoelens. Ons kind de juiste steun geven is niet altijd even gemakkelijk. Vooral omdat je als ouder ook in rouw bent. Het is dus heel normaal als je met vragen zit over hoe kinderen een verlies verwerken. Welke reacties zijn normaal van een kind tijdens een rouwproces? Hoe communiceer ik nu het best over verlies met mijn kind? Wat kan mijn kind helpen bij de verwerking van een verlies?
"Soms is het beter dat je je kind betrekt in de werkelijkheid van wat er gebeurd is, dan dat je hen verliest in de fantasie ervan"
Elk kind rouwt op zijn eigen manier. Niet alleen de leeftijd, maar ook het karakter en de omgeving van het kind spelen hierbij een rol. Het is heel normaal dat kinderen soms pas maanden na een verlies beginnen te rouwen. Met alle gevolgen die hierbij horen. Ze presteren plots minder op school, ze zijn niet meer hun vrolijke zelve, uit het niets worden ze boos, ze slapen slecht of bijna niet. Al deze gedragingen kunnen het gevolg zijn van een verlies.
Heb jij als ouder het gevoel dat je je kind niet voldoende kan ondersteunen, of je merkt dat je kind niet over dit verlies heen geraakt, dan kan rouwbegeleiding helpen.
